Wielki piec jest typu pieca hutniczego stosowane do wytopu metali do produkcji przemysłowej , generalnie żelaza, ale również inne, takie jak ołowiu i miedzi.
W wielkiego pieca , paliwa , rudy i topnika ( wapień) jest stale dostarczany przez górną część pieca , natomiast sprężone powietrze (czasami wzbogaconym tlenem ) wdmuchuje się w dolnej części pieca , tak , że reakcje chemiczne zachodzą w całym piec materiału przesuwa się w dół . Końcowe produkty są zwykle stopionego metalu i żużla fazy gwintowane od dołu , a spaliny wychodzące z górnej części pieca. Przepływ w dół rudy i topnika w kontakcie z przepływem do góry , gorących bogate w tlenek węgla spalin jest przeciwprądowy proces wymiany .
W przeciwieństwie do pieców powietrzne (takie jak pieców płomiennych ) są wolnossących , zwykle przez konwekcję gorących gazów spalinowych w kominie . Według tej szerokiej definicji , bloomeries żelaza , dmuchanie domy cyny , i pachniało młyny ołowiu byłyby klasyfikowane jako wielkich piecach . Jednakże termin ten zwykle ograniczone do tych stosowanych do wytopu rudy żelaza do produkcji żelaza, pośredni materiał używany w produkcji żelaza i stali , komercyjnych i pieców szybowych używane w połączeniu z spiekalniach w metale nieszlachetne wytopu .
Piece istniał w Chinach od około 1 wne [ 3 ] , a na Zachodzie od późnego średniowiecza . Rozciągają się one od regionu wokół Namur w Walonii (Belgia) pod koniec 15 wieku , jest wprowadzony do Anglii w 1491 roku. Paliwo stosowane w nich był zawsze węgiel . Skuteczne zastąpienie koksu na węglu jest powszechnie przypisywane Abraham Darby w 1709 . Wydajność procesu została wzmocniona poprzez praktykę podgrzewania powietrza do spalania ( gorący dmuch ) , opatentowany przez Jamesa Beaumont Neilson w 1828 roku.
